MDMX in gesprek met Jurgen Drost
Flevodruk Harlingen is al vele jaren actief binnen MDMX, het samenwerkingsverband van innovatieve grafische bedrijven.
Binnen dit netwerk delen we kennis, inspireren we elkaar en werken we samen aan vernieuwing in de branche. In dat kader is dit 1-op-1 interview gemaakt, speciaal voor alle leden en medewerkers van de groep. Dit gesprek met Jurgen delen we nu graag ook in onze blog.
Kansen vangen aan zee
Ingrid Bijkerk | Communicatie adviseur
De zee kabbelt op de achtergrond. Het is zijn vaste plek, bijna elke dag komt hij hier even naar het water kijken. We ontmoeten Jurgen Drost bij een strandpaviljoen in Harlingen. Zijn bedrijf Flevodruk Harlingen loopt als een trein, misschien wel té hard. Hij ziet kansen, grijpt ze, en voor je het weet ligt er weer een nieuw project op tafel: een kookboek, een krant, een serie etiketten en grote orders die zomaar uit de lucht komen vallen.
"Ik zie overal kansen," zegt hij, "en meestal ren ik er meteen achteraan."
Achter die energie schuilt ook de vraag: hoe hou je het vol, hoe geef je uit handen, hoe vind je ruimte voor jezelf? Tussen hectiek, geluk en twijfel vertelt hij over ondernemen, vrijheid en het plezier van bevlogen klanten. Aan zee komt hij tot rust.
Hoe zou je jezelf omschrijven als ondernemer - in drie woorden?
Optimistisch. Chaotisch. Energiek.
"Ik zie overal kansen en mensen gunnen me ook veel. Ik weet niet waarom, maar het komt steeds weer mijn kant op. Het spel van buiten naar binnen: klanten vangen en oplossingen bedenken, dat vind ik het leukste. Daar doe ik het voor."
Wat kan jij met Flevodruk wat anderen niet kunnen?
"We hebben drie takken: kranten, etiketten en drukwerk. Vooral de etikettenmachines die we zelf hebben ontwikkeld, maakt ons uniek. Kranten zorgen weer dat er ander werk binnenkomt. En de kwaliteit is hoog, al zie ik dat zelf soms niet eens. Tot een klant het naast iets anders legt en zegt: wow. En wat ook bijzonder is: we doen alles hier in huis. Ook boeken en doosjes. We hebben een rotatiepers en offset, digitaal, afwerking en veredeling. Dat maakt ons veelzijdig en snel."
"Soms vraag ik me af: ben ik eigenlijk wel directeur van Flevodruk?"
Wat typeert ondernemen vanuit Friesland?
Flevodruk zit hier al sinds 1852 met de krant. Stevig in de Friese grond, en dat voel je nog steeds. Ik kom uit een grafische traditie, begonnen bij mijn opa Fokke Drost.
"Mijn ouders hebben me nooit gepusht om erin te stappen. Toch trok het me. En nu, 25 jaar later, zit ik er nog steeds middenin. Dat ik in Harlingen ben opgegroeid, bepaalt ook hoe ik onderneem: pakken wat er komt. Gewoon doen, persoonlijk, recht door zee. Dat is wel Fries, denk ik."
Hoe ziet jouw doorsnee dag eruit?
"Druk. Heel druk. Ik ben eigenlijk alleen maar orders aan het jassen. Soms denk ik: ben ik wel directeur van Flevodruk of gewoon iemand die order na order aan het wegwerken is? Het vreet energie en toch sta ik ’s morgens om zes uur alweer in de zaak. Het gaat allemaal keihard, maar tegelijk vraag ik me af: waar blijft mijn vrijheid?"
Waarvan blijft jouw motor zo snel draaien?
Nieuwe klanten, nieuwe projecten.
"Laat mij maar zorgen dat klanten ons goed kunnen vinden. Ik hou ervan om ze te vangen. Zo kwam laatst dat kookboek-project binnen. Eerst een kleine opdracht, binnen no time tienduizenden exemplaren gedrukt. Dat zijn de mooiste dingen die toevallig op je pad komen. Ik doe het vaak op gevoel, en dat lukt steeds weer."
Waar loop je tegenaan als het gas erop staat?
"Ik wil meer planmatig werken. Meer overzicht. Maar ik ben impulsief, dat zit in me. Dan roep ik: het moet blauw, nee toch rood. Het ISO-traject heeft me wel geholpen om anders te kijken. Bijvoorbeeld: waarom bewaren we eigenlijk al die ordermappen? Niemand gebruikt ze. Dat soort inzichten maken me scherper. Het lukt ons omdat het team de cijfers bewaakt, scherpte brengt en duurzaamheid trekt. En onze kantoorhond Beau, die hoort erbij. Hij herinnert ons er elke dag aan dat je ook gewoon moet blijven lachen."
"Van buiten naar binnen werken, dat vind ik het leukste: klanten vangen en oplossingen bedenken."
Als je vooruitkijkt, wat zie je dan?
Op korte termijn wil ik er iemand bij en meer vrijheid. Op middellange termijn wordt het pand misschien te klein, dus uitbouwen of iets nieuws. En rond mijn zestigste wil ik minder gaan werken, maar niet helemaal weg. Mijn zoon hoeft het trouwens niet over te nemen, hij mag zijn eigen weg vinden. Ondertussen investeren we: etiketten, digitaal, duurzaamheid. De bulkdruk loopt terug, online wordt steeds belangrijker, maar etiketten en niches blijven.
